Εφραίμ, Ρωσία, Συ-μμα-χία!

Η χρονιά κλείνει με την είδηση για την πικετοφορία στη Μόσχα διαφόρων ομάδων υπέρ του ηγουμένου της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ. Η αναφορά των ονομασιών τους είναι αποκαλυπτική (Τα Νέα, μέσω πρακτορείου Interfax):

Ρωσική σοσιαλσυντηρητική Ένωση

Ανθρωπιστικό Κέντρο της Παγκόσμιας Ρωσικής Λαϊκής Συνόδου

Ίδρυμα Ανδρέα του Πρωτοκλήτου

Ομοσπονδία Ορθόδοξων τεχνοκρατών

Σύνδεσμος Φίλων της Μονής Βατοπεδίου

Στρατιωτική - πατριωτική ροκ λέσχη της ενορίας της Συνόδου των Αγίων της Μόσχας, και

Λέσχη μοτοσικλετιστών «Νυχτερινοί Λύκοι»

Δε μοιάζει με πρωταπριλιάτικο αστείο; ή για άρθρο του Νίκου Ζαχαριάδη στο ΜούφαNet;

Παρακάτω γίνεται λόγος για κάποιον Μιχαήλ Μάργκελοφ, πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Άνω Βουλής (του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας), ο οποίος μεταξύ άλλων είπε και το εξής εμετικό:

το γεγονός πως η υπόθεση του αρχιμανδρίτη Εφραίμ ανατέθηκε σε γυναίκα ανακρίτρια θα μπορούσε να είναι ένδειξη χλευασμού σε έναν αθωνίτη ιερέα.

Αυτά!

Ήλιε Ήλιε αρχηγέ (κι Άρη εσύ υπαρχηγέ)

Λέω να κλείσω τη χρονιά φωτεινά, μια και η επόμενη προμηνύεται τρισχειρότερη· με δυο πίνακες που υποκλίνονται, ο καθένας με τον τρόπο του, στον αφέντη της γειτονιάς μας, τον ήλιο, και που κοσμούν αυτές τις μέρες την Αθήνα. Ο πρώτος ως μεθαύριο, 31 Δεκεμβρίου, στο Ευγενίδειο Ίδρυμα, στα πλαίσια της έκθεσης Το Σύμπαν της Ρωσικής Πρωτοπορίας: Τέχνη και Εξερεύνηση του Διαστήματος, 1900-1930:


Ιβάν Κλιούν, Κόκκινο φως. Σφαιρική Σύνθεση, περ. 1923. Λάδι σε μουσαμά, 69,1 x 68,9 εκ. Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Συλλογή Κωστάκη, Θεσσαλονίκη

Ο δεύτερος πίνακας ως τον ερχόμενο Απρίλη, στα πλαίσια της έκθεσης Στα Άδυτα της Εθνικής Πινακοθήκης, στο τμήμα της Μεταπολεμικής Τέχνης που εκτίθεται στην Εθνική Γλυπτοθήκη:

Θεόδωρος Στάμος, Ατέρμονο Πεδίο - Σειρά Σούνιο ΙΙΙ, 1971. Ακρυλικό και λάδι σε μουσαμά, Εθνική Πινακοθήκη, αρ. έργου 4783, Αθήνα (δωρεά του καλλιτέχνη)

Στην πρώτη έκθεση, της Ρωσικής Πρωτοπορίας, προβάλλονται και τρεις σοβιετικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας (η μία κινουμένων σχεδίων), δύο του 1924 και μία του 1936, και οι τρεις με ταξίδι στον Άρη. Τη μία (Διαπλανητική Επανάσταση, κινούμενα σχέδια, 1924) μπορείτε να τη δείτε καθαρότερα απ' ό,τι στην έκθεση, στο Youtube εδώ. Την άλλη (Αελίτα, 1924), και αυτήν καθαρότερα και ολόκληρη (ενώ στην έκθεση έχει μόνο τις σκηνές από τον Άρη) πάλι στο Youtube, σε συνέχειες εδώ. Της τρίτης (Ταξίδι στο Διάστημα, 1936) στο Youtube βρήκα μόνο τρέιλερ, εδώ, ενώ στην έκθεση προβάλλεται ολόκληρη.

Η έξοδος απ' την κρίση και τα φαντάσματα του παρελθόντος

21ος αιώνας, 21 Δεκεμβρίου 2011, ώρα 19:15, ανοίγω την τηλεόραση για να μην τρώω μόνος μου, και τι βλέπω;

Στο μεν κανάλι 10, αφενός τη Νεοδημοκράτισσα Βόζεμπεργκ να καταφέρεται ενάντια στους συνδικαλιστές που εισπράττουν εξωφρενικές αμοιβές σε διάφορους οργανισμούς του Δημοσίου, να λέει ότι παιδιά λιποθυμάνε από την ασιτία αλλά δεν θα πει πως λιποθυμάνε όλα γιατί αυτό θα ήτανε λαϊκισμός, και να καλεί τον κόσμο να μην κάνει αποχή στις επερχόμενες εκλογές αλλά να ψηφίσει τους σωστούς και να καταψηφίσει όσους πλήγωσαν τη χώρα· αφετέρου τον Λαοτινό Αϊβαλιώτη, ο οποίος έπλεξε το εγκώμιο του αείμνηστου αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, που από κόμπλεξ τού επιτιθόταν η Αριστερά, και συμφώνησε και η Βόζεμπεργκ ότι η Εκκλησία επιτελεί μεγάλο έργο.

Στο δε κανάλι 902, του ΚΚΕ, δυο ζαπιές πιο κάτω, μια βουβή ταινία για τον Λένιν με μουσική επένδυση, όπου βλέπουμε το παγκάκι στο σπίτι στο Γκόρκι, το γνωστό παγκάκι των φωτογραφιών της τελευταίας φάσης της ζωής του, και μετά τα παιδιά της Σοβιετικής Ένωσης να λένε: "όσα έκανε ο Λένιν για εμάς δεν τα κάνει ένας πατέρας για τα παιδιά του"...

Ελλάδα, 2011...

Μια λογοκρισία

Φεύγουν αυτές τις μέρες οι τελευταίοι Αμερικανοί ένοπλοι απ' το Ιράκ, και ήμουν στην Εθνική Γλυπτοθήκη τελευταία, όπου μπορεί κανείς να δει το δεύτερο κομμάτι της έκθεσης Στα Άδυτα της Εθνικής Πινακοθήκης, εκείνο που αφορά τη μεταπολεμική τέχνη έως σήμερα. Έχει λοιπόν κάμποσα έργα του Δανιήλ (Παναγόπουλου), που δούλεψε πολλά χρόνια στο Παρίσι· ένα είναι μια λινάτσα με τίτλο Λινάτσα 23/VI/04 (La Busherie):

Ξεκάθαρη η αναφορά, μέσα από την ορθογραφικά τροποποιημένη λέξη Busherie, στον πρόεδρο - εγκληματία πολέμου Μπους, και βεβαίως υπάρχει λογοπαίγνιο με τη γαλλική λέξη boucherie, σφαγείο, μακελειό. Και όμως, η αιδώς της επιμελήτριας Δρ. Λίνας Τσίκουτα-Δεϊμέζη ήταν τόση ώστε ιδού πώς το διατύπωσε εκείνη στο εισαγωγικό κείμενο που είναι δίπλα, στον τοίχο.

"από ορθογραφικό λάθος, του ιδίου"! Ούτε καν "από συνειδητό ορθογραφικό λάθος, του ιδίου"! Τόση λεπτότητα! Στο δε αγγλικό τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, γίνονται καθαρή λογοκρισία, γιατί εξαφανίζεται η αλλοίωση από τον τίτλο, ο οποίος δεν αποδίδεται ως The Bushery, που θα ήταν διαφανέστατο, αλλά Butchery και μόνο:

Στη δε λεζάντα του έργου, η αγγλική μετάφραση του τίτλου δεν υπάρχει. Ή μάλλον ναι μεν η Λινάτσα αποδίδεται Burlap, αλλά το γαλλικό La Busherie μένει αμετάφραστο, La Busherie. Αποτέλεσμα, η λέξη Bushery δεν εμφανίζεται πουθενά, αλλά εμφανίζεται ένα Butchery το οποίο υποτίθεται πως είναι μετάφραση του τροποποιημένου Busherie. Πλήρης λογοκρισία δηλαδή.

Αυτό θα πει "λεπτότητα" και "διακριτικότητα", ειδικά προς τους αγγλόφωνους επισκέπτες....

Επέτειος

Τρία χρόνια από το θάνατο του Αλέξαντρου Γρηγορόπουλου.